De jaarwisseling brengen we door in de Severin Sea Lodge, het hotel dat voor 6 dagen ons verblijf in Kenia wordt. Het is heerlijk aan een wit zanfstrand gelegen en we genieten hier van de zon, die bij ons thuis ver te zoeken is.

Erik en ik doen voor het ontbijt nog mee aan een wandelsafari. Caroline en Gina blijven nog even liggen. De safari is beperkt tot een wandelingetje van zo'n drie kwartier langs de Tsavorivier. Wij zijn naast de gids de enige deelnemers. Leuke soorten die gezien worden, zijn Krokodil, Afrikaanse visarend, Savanne-arend, Nimmerzat en Griel. Daarna met z'n allen ontbijten - wel een beetje met lange tanden - met uitzicht op de Kilimanjaro en daarna op weg naar Mombassa.

Stephen waarschuwt ons dat de weg naar Mombassa deels erg slecht is. Het eerste deel valt ee. We rijden op een onverharde weg een stuk door het park, waar het erg rustig is. We zien nog Gierparelhoenders, (Vulturine Guineafowl) een familielid van het Helmparelhoen, die we al meerdere keren tegen zijn gekomen.

De tuin van de Severin Sea Lodge wordt op oudejaarsdag omgetoverd tot restaurant met een podium voor optredens. 's Avonds worden we eerst met champagne ontvangen, daarna is het heerlijk genieten van het buffet. Tijdens het eten is er muziek en vanaf 10 uur is er een show met theater en kleding uit diverse Afrikaanse landen, begeleid door tromgeroffel en muziek. Helaas hebben we van de optredens geen foto 's, maar alles staat wel op de film. Na afloop is er een groot vuurwerk vanaf een platform in zee voor het hotel.
We zitten tot 02.00 uur buiten en hebben een hele leuke en aparte jaarwisseling.

Gina vermaakt zich met lezen op de ligstoelen in de tuin en Erik, Caroline en ik willen gaan ballen in de zee. Ik zeg uit de grap nog: "Kijk uit voor zeeëgels", zonder dat ik weet dat die er inderdaad zijn. Onderweg naar de waterlijn worden we opgewacht door een Keniaanse jongen, die ons de weg naar het water wel zou wijzen, want het drooggevallen slik blijkt een restant te zijn van een koraalrif. De jongen die zich Captain Cooke noemt, wijst ons de weg langs scherpe stenen en ondiepe poelen waar inderdaad nogal veel zeeëgels leven. De ongevraagde strandsafari levert een aantal mooie grote schelpen op, zeekomkommers, een zeeslang en een morene naast de al genoemde zeeëgels. Halverwege krijg ik argwaan en vroeg wat het moet gaan kosten. "The price was no problem", is het antwoord, maar ik wil toch wel graag weten wat het kost. Captain Cooke vraagt 3000 Keniaanse shillingen, zo 'n zevenendertig euro voor een rondleiding van een uurtje. Ik bied hem 1000 en nog eens 1000 als hij de volgende dag nogmaals een rondleiding wil geven. We brengen dan onze camera mee om alles op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij wil die tweede 1000 shilling vooruit, maar ik wil er over nadenken en beslissen als we terug op het strand zijn. Het "You are smart" beschouw ik als een compliment, hoewel ik nog steeds niet het idee heb dat ik de Keniaanse manier van handeldrijven in de vingers heb.

Nieuwjaarsdag geven we "Captain Cooke " wel zijn beloofde 1000 shillingen, maar niemand heeft echt zin om vroeg op te staan en nogmaals de moeizame weg over het drooggevallen strand te gaan. We vermaken ons deze dag met wandelen, lezen, kaarten, volleyballen en zonnen. Dat alles afgewisseld met een hapje en een drankje is goed uit te houden en niemand heeft dan ook spijt van de verlenging van de safari met deze strandvakantie.

Zwemmen in zee blijkt alleen bij hoog water aantrekkelijk. Dan heb je geen last van de stenen. Het water is warmer dan lauw en zodoende wordt er meer in het zwembad gezwommen dan in zee.

Op nieuwjaarsdag besluiten Erik, Caroline en ik te gaan duiken. Dat was altijd al een wens van mij en nu is er een mooie gelegenheid voor. We krijgen eerst een voorproefje om te kijken of het iets voor ons is. Het blijkt te bevallen en we krijgen de dag erop drie kwartier les in het zwembad. Best wel even wennen aan de druk op je oren, het ademen door een mondstuk en zorgen dat je duikbril schoon blijft. Shee, de instructeur, blijkt naast een goede leermeester ook heel humoristisch. Twee uitspraken die mij bijbleven: "Don't worry, I don't touch your breasts" bij het omgespen van de zuurstoftank en de opmerking "An elephant" naar Erik en Caroline als ik "heel soepel" overboord spring bij de echte duik in de buurt van het rif. We kunnen er hartelijk om lachen. Het duiken is overigens erg mooi. Heel helder water en ook nog behoorlijk wat te zien.

Er is een jongen van het animatieteam die zich elke dag wel meldt bij ons. Hij komt altijd vragen of we mee willen doen met één van de activiteiten, wat we dan ook regelmatig doen. Zijn speciale aandacht gaat uit naar Caroline, waarvan hij graag extra oefeningen voorgedaan krijgt om ze weer te gebruiken bij zijn lessen. Zijn woorden, als hij hoort dat Caroline samen met zo'n twintig andere turnsters traint: "Oh Caroline, if I only could be there!" Het worden gevleugelde woorden en ook: "Your father must arrange something, so that I could come to Holland", geeft aan dat hij dromen heeft die wij niet kunnen (of willen) verwezenlijken, maar het is wel aandoenlijk.

In Afrika is de natuur nooit ver weg. Een Vervet Monkey maakt de tuin van het hotel onveilig. Echt last ervan hebben we gelukkig niet.

Maar aan alles komt een eind en zo ook aan onze Keniavakantie. Op donderdag 5 januari worden we 's ochtends vroeg weggebracht naar het vliegveld in Mombassa. Na een binnenlandse vlucht van 40 minuten naar Nairobi stappen we over in een Boeing van Kenya Airways die ons terugbrengt naar Amsterdam. Rond zes uur 's avonds landen we op Schiphol en nemen we de taxi naar huis. Opvallend hoe goed de wegen zijn in Nederland na het gehobbel in Kenia.

Het is voor ons - na alle mooie vakanties die we eerder hadden - wel de meest speciale tot nu toe en we denken er nog steeds met veel plezier aan terug. Goodbye, Kwaheri Kenya! Thuis geven we nog een feest voor ons 25-jarig jubileum en het geld dat we als cadeau krijgen, maken we over naar een NGO voor Kenia.